Best 31 quotes of Anna Jae on MyQuotes

and now i am back in the grey world where it tastes like plastic, the monotony is buzzing through my jaws and the boredom is pulling my hair.

But where did the storyteller go? The one whose words could sculpt A verse that made everything else melt into sense.

de eindigheid van de dingen de willekeur-- het voortdurend breken en lijmen van het hart verlangend zoeken soms vinden altijd weer verliezen. waartoe, toch?

...ever plagued by the naive hope that this time my intuition might be mistaken...

For the minority, what else is democracy than dictatorship?

God. Hoe kan er ook maar een fractie van u zijn in deze blasfemische willekeur?

I cover the floor with a thin layer of imagination so that i’ll always land softly.

I love it when there’s nothing Left to see but tiny spots of what’s still light Stories piercing the night.

is er een plek waar eenlingen komen en hun woorden en gedachten een tafel vinden een pen en soms een reflecterend licht een gezicht dat herkent ik ben de lege woorden moe van de samengeklonterden ik wil de eenlingen horen spreken.

it’s miraculous how the shallow can injure in such a profound way.

... listening to the silence together. If there’s any. I truly believe not so. I have never heard a silence. Have you? The world is filled with unspoken words. And that’s something different isn’t it.

Maar ik creëer niet, ik onderga.

maar zij werd ontheemd geboren.

Music itself has taught me never to underestimate a mistake, for, in the midst of all, it’s often in that mistake where the realm of the unexpected creation is hidden.

Now me and music play hide and seek.

oh, how bitter how bitter silent the bewildered sorrow of a texture too thick to be brought out through the eyes.

Onze aarde hangt niet voor niets scheef. Het is een ironische onderstreping van al het zijn op haar bodem.

she tries to envision space even with her eyes open

Such dreams provide this temporary illusion of a life that has meaning.

te midden van kleuren verwrongen doch schijnbaar leeftijdloos bevind ik mij schouder aan schouder met de tijd haar schaterlach weerkaatst tegen de muren van het eindeloze verstart de wijzers voor een ogenblik ongemerkt verbleekt wat eens was zo blijkt kleurechtheid een illusie.

That throbbing thing in my chest can hardly be called a heart. It has been wrung out and deformed into something merely functional. Nothing can revive it.

the pavement makes no sound as it touches your feet calm and constant like silence on repeat languidly your thoughts bleed into the evening air in crimson red the words read 'some things are beyond repair

There’s always books. And the wind through trees.

The skin of her face, parched by the monotonous diet of salty rain, with tremendous effort gave way to a smile.

Tijdelijk? Tijd is tijdelijk.

toch ging haar gekartelde hart uit naar zachte dingen zoals wanneer de wind de zon nakeek die neersijpelde door de kieren van het bladerdak en daarvan zuchtte. Of wanneer een geluidloze zucht aan vriendelijke verhaalrijke ogen ontsnapte en dan een glimlach tatoeëerde in haar tranen.

To hide away from the world whose loveless heart has gone astray and its inhabitants what could be a safer place than my imagination?

To think that two bodies, crooked by life into question marks, when encountering one another did not form a heart.. To do that, all we needed was to look each other in the eye. But you looked away.

Trust isn’t something you can just one day decide to have. Trust cannot be fabricated out of thin air, no matter how one’s will is set to it. Trust has to be earned. And there’s the tragedy of it, the dependence on the other, who is often not up for the challenge, poisoned as he is by the modern individualistic and time-is-money mindset. And thus trust is losing ground more and more until one day it will turn into something rare and obscure and this world has become a severly violent and lonely place, ruled by mistrust and disconnection.

When I am awake, I sleep, but when I dream I come to life.

your face through the blurred vision of my disillusioned eyes merges with the rest of them.